گرفتار شدن ژانرهای اجتماعیی در هزار راهه مارپیچ سکوت

شبکات اجتماعیی مجازی فارسی خیلی سریع رنگ عوض می کنند و در ژانرها و مسایل جابجا میشوند...
بطور کلی فعالیت شبکات اجتماعیی مجازی فارسی از ابن سیستم خارج نیست
یک ژانری راه می افتد
گروهی شروع به بسط دادن می کنند
اگر گروه بسط دهنده از افراد خاص باشند ژانر فراگیر شده و اکثریت جامعه مجازی به ان می پردازند وگرنه ژانر فراموش میشود.
ژانر مانند یک تب تند اوج گرفته تکرار میشود، و بعد از چندی شدتش کم می شود.
درکنار این گروهها دسته ای هم هستند که بدون توجه با ژانر جدید فعالیت خود را ادامه می دهند.
در اینجا جامعه چند دسته میشود.
یک گروه ژانر را ادامه می دهند همچنان
یک گروه ژانر را پیگیری می کنند
یک گروه هم رژنر را کنار گذاشته و چا بسا حتی به ژانر حمله بکنند. حتی ممکن است در کنار این حملات ژانری جدید راه اندازی کنند.
و این چرخه ادامه پیدا میکند، نمونه این اتفاق را در ژانرهای تفربحی، ژانر پ ن پ و در ژانرهای اجتماعی ژانر عریان شدن گلشیفته می توان دید.
این تسلسل اتفاقات به تنها چیزی که منجر نمیشود موثر واقع شدن ژانر و تاثیر پذیری جامعه حقیقی از جامعه مجازی است.
اتفاقی که در سال ۸۸ بخشی از ان به وقوع پیوست اما باز هم همین تسلسل منجر به متوقف شدن تاثیر گردید.
به مرور اقلیت به دلیل کوچک بودن راحتتر این سیستم تسلسل را کشف کرده و به سادگی می تواند اکثریت را در مارپیچ سکوت گرفتار کند. و بدین سان شبکات اجتماعیی مجازی فارسی نیز گرفتار این مارپیچ می شوند