باشد که علیرضا شیرازی و بقیه مسئولین بلاگفا حرکتی کنند و یا دیگر دوستانی که در بلاگفا ساکن هستند تکانی به خود دهند و سرویس های امن تر و بهتری را تجربه کنند.
امیدوارم.
بلاگفا اگر چه اولین سرویس‌دهنده‌ی وبلاگ در ایران نبود، اما به جهت سادگی استفاده و دامنه‌ی کوتاه و خوش‌ترکیبش خیلی سریع توانست رقبایی نظیر پرشین‌بلاگ و بلاگ‌اسکای را پشت سر بگذارد و علاوه بر کسب مقام نخست ارائه‌دهندگان خدمات وبلاگ، به رتبه‌ی سومین سایت پربازدید ایرانی صعود کند [+].
طی سه سالی که به صورت مستمر از خدمات بلاگفا استفاده می‌کردم، شاید مهم‌ترین پیشرفتی که در این مدت در ارائه‌ی خدمات بلاگفا به چشم آمد، امکان افزودن کلمات کلیدی به یادداشت‌های وبلاگ بود. جیم کالینز در کتاب «از خوب به عالی»، یکی از مهم‌ترین عوامل عدم پیشرفت شرکت‌های خوب را «خوب» بودن‌شان عنوان می‌کند. یعنی قناعت به سطح معینی از مقبولیت و محبوبیت، صاحبان شرکت را دچار توهم می‌کند و آن‌ها را از بهبود مستمر باز می‌دارد.
بارها و بارها طی این سه سال با مشکلات فراوانی برای به روز رسانی و دستیابی به صفحه‌ی مدیریت وبلاگ روبرو بوده‌ام. از سوی دیگر برخی مخاطبان وبلاگ نیز از عدم نمایش نظرات‌شان گلایه داشتند، حال آن که اصلاً نظر ایشان به ثبت نرسیده بود و برخی نظرات در سامانه‌ی بلاگفا مفقود می‌شد. بلاگفا از ارائه‌ی فایل پشتیبان استاندارد که حاوی تمامی یادداشت‌ها، نظرات و برچسب‌ها باشد خودداری می‌کند تا بدین وسیله اعضای خود را مجبور به ماندن در بلاگفا نماید. اما غافل از آن که وقتی نارضایتی از یک حد معین فراتر برود، مهاجرت یک امر طبیعی و قهری خواهد بود.
آن چه که امروز سرویس‌دهندگان بین‌المللی وبلاگ نظیر بلاگر و ورد پرس را محبوب و پرطرفدار کرده است، ارائه‌ی خدمات مطلوب، استاندارد، بادوام و منطبق با نیازهای روز است، نه آن که دست مشتری را به لطایف الحیلی زیر سنگ نگه دارند تا فرار نکند.
مشابه همان نگاه کوته‌فکرانه‌ای که در بین مغازه‌داران و فروشندگان ایرانی در خصوص امتناع از بازپس گیری کالای فروخته شده وجود دارد، در مدیریت بلاگفا نیز این خصیصه دیده می‌شود. وجه مشترک هر دو، عدم رضایت مشتری و توجه آنی به سود شخصی کوتاه مدت است، غافل از آن که محبوبیت و موفقیت یک برند تجاری در گروی رضایتمندی مشتری و جلب نظر وی نهفته است. بلاگفا برای جلوگیری از مهاجرت کاربران خود به سایر وبلاگ‌ها و سایت‌ها به جای آن که به ارتقای امکانات و خدمات خود بیندیشد، راه‌های انتقال اطلاعات به صورت سیستماتیک و نظام‌مند را مسدود کرده است.
