باد

فیلم Salò  شاهکار پیر پائولو پازولینی با اسم اصلی ۱۲۰ روز در سودوم که به نابغه ای در شهر فساد نیز معروف است ساخت سال۱۹۷۵ میلادی می باشد.
بسیاری این فیلم را آزار دهنده و دانسته اند ولی به نظر من رفتارهایی که در فیلم نمایش داده می شود درحقیقت همان رفتار سادیستیک جامعه انسانی است که در نقاط مختلف دنیا در حال وقوع است.
این فیلم از ۴بخش اصلی تشکیل شده اشت، ورودی جهنم؛ محفل هوس؛ محفل مدفوع و محفل خون، که در مجموع تشکیل جمهوری سالو توسط چهار نفر (یک دوک، یک اسقف، یک دادستان و یک رییس جمهور) که دارای مجوعه قوانینی است که انگیزه های سادیستیک در آن جریان دارد.
بخش اول که در ایتالیای ۱۹۴۴ میگذرد و در ابتدای هر محفل یک نقال به تعریف داستانی شهوت آلود می پردازد.
در این فیلم زاویه فیلمبرداردی به طور پیوسته در حال تغییر است و به طور کلی حرکات دوربین غیر قابل پیش بینی می باشد و از این نظر شبیه فیلم Cape Fear اسکورسیزی می باشد و این نوع فیلم برداری برای انتقال هرچه بیشتر و بهتر حقیقت و واقعیت با حداکثر تاثیر به بیننده می باشد.
بدون شک عکس العمل های سادیستیک در مواجهه با نمایش این فیلم برای عموم مردم؛ شبیه همان عکس العملی که یک همجنس باز فاشیست و یا به عقیده برخی یک گروه فاشیست بر سر پازولینی آورد و شاید ارزش Salò در همین باشد، ارزشی که پازولینی را به هدف خودش در بیان هرچه تاثیر گذارتر رفتار های سادیستی و فاشیستی ، رساند. هر چند که بهای آن کشته شدن خودش به فجیع ترین شکل ممکن بود.