باد

1- واضع است که سیاست مداران یک حکومت که می بایست عرف دیپلماتیک و عرف سیاسی را رعایت کنند و حتی کار به جایی می رسد که برای برخی از سیاست مداران لغت به لغت کلماتی که به کار می برند با اهمیت است و می تواند جریان سیاسی و اجتماعی یک حکومت را تغییر دهد و یا جلوی مشکلات بسیاری را در جوامع بین الملل بگیرد و یا حتی ایجاد کند.

سالهای سال در کشور ایران عرف دیپلماتیک شوخی تلخی بود که سیاست مداران ایران با مردم ایران و سیاست مداران کشور های دیگر داشتند و با حضور ظریف در ردای وزارت امور خارجه کم و بیش این عرف دیپلماتیک جایگاه خودش را به دست آورد و کم و بیش مردم تاثیرات رعایت این عرف و اصول را مشاهده کردند.
البته لازم به ذکر است که گاه گاهی در کشورهای دیگر افرادی به مسند قدرت می رسند که دانشی از این عرف نداشته و عرف بر هم زن می باشند. اما حمله های رسانه ها و مردم و احزاب و قدرت حتی برکناری آنان از قدرت فشار لازم را وارد می کند که آنان نیز به عرف دیپلماتیک پایبند شوند.

2- شاید از سال ۲۰۱۲ که سلفی گرفتن توسط بازیگران هالیوود آغاز شد، هیچ کس فکرش را هم نمی‌کرد که تمایل مداوم مردم برای سلفی گرفتن از خودشان، به اپیدمی جهانی، تبدیل شود. کار به آنجا رسید که دیکشنری آکسفورد، لغت «سلفی» (Selfie) را به عنوان «لغت سال ۲۰۱۳» اعلام کرد؛ لغتی که استفاده از آن رشد ۱۷ هزار درصدی داشته است و روند محبوبیتش ادامه پیدا کرد تا آنجا که دسته سلفی (مونوپاد) بعد ازمعرفی‌اش توسط روزنامه تایم، به عنوان «بهترین اختراع سال ۲۰۱۴»، یکی از پرطرفدارترین هدایای کریسمس همان سال بود که این هم نشان‌دهنده رشد و محبوبیت باورنکردنی سلفی گرفتن بین مردم دنیاست.
تحقیقات نشان می‌دهند اختلال خودزشت‌انگاری (body dysmorphic disorder) در دوسوم افرادی که به‌طورافراطی سلفی می‌گیرند، دیده شده است. این افراد ممکن است ساعت‌ها وقت بگذارند تا از خودشان عکسی بگیرند تا در آن زیباتر از چیزی که واقعا هستند به نظر برسند و ضعف‌های احتمالی ظاهری‌شان هم در سلفی‌شان، کمتر مشخص باشد. عده‌ای هم هنوز از آخرین زمانی که سلفی انداخته و روی شبکه‌های اجتماعی بازخوردش را دیده‌اند، ۲۰ دقیقه نگذشته که باز دل‌شان می‌خواهد خود را با هرچیزی یهویی به همه نشان دهند! این سری افراد هم با توجه به تمرکز افراطی‌شان بر «خودجلوه‌گری» روی شبکه‌های اجتماعی و جلب محبت و توجه احتمالی که از آنها دریافت می‌کنند، درمعرض خطر ابتلا به اختلال روانی «نمایشگری» و «خودشیفتگی» هستند. متخصصان می‌گویند: اگرچه در نگاه اول این کار کاملا بی‌ضرر و عادی به نظر می‌رسد اما افزایش تمایل فرد برای به اشتراک گذاشتن مداوم عکس‌هایی از خود برای گرفتن تایید دوستان در قالب «لایک کردن» و دریافت تحسین‌های آنها می‌تواند در فرد وابستگی ایجاد کند و این وابستگی در موارد شدید به جایی می‌رسد که فرد نیاز به درمان‌های روانشناسی پیدا می‌کند. دکتر «پاملا روتلج» روانشناس، در مجله راونشناسی امروز می نویسد: "برداشت از خودبزرگ بینی یا مورد تایید واقع شدن، یک وابستگی اجتماعی است که با شبح خودشیفتگی و کمبود شدید اعتماد به خود در فرد شکل می گیرد."

3- درگیری نماینده محترم فلان شهر با پلیس راهنمائی بدلیل ممانعت از ورود به منطقه ویژه بعلت عدم ارائه کارت شناسائی یا عکس جنجالی فلان نماینده وعذرخواهی متعاقب آن و موارد دیگر کار را به جایی می رساند که آقای آشنا(مشاور فرهنگی رئیس جمهور روحانی) نقطه درستی را نشانه می گیرد.«مشکل سیاسی نیست، فرهنگی است. ای کاش با تک تک نمایندگان محترم حاضر در آن تصویر سلفی، مصاحبه ای عمیق گرفته شود.» این مشکل فرهنگی که از قضا یک بیماری نیز به شمار می رود منجر به تناقضات عجیبی در برخی از نمایندگان محترم نیز می شود. به عنوان نمونه آقای رحیمی یکی از افراد مشتاق، در تبلیغات خود از رزمنده 13 ساله تذکر دهنده به خبرنگار خانم خارجی هزینه می کند.
این مسائل را که می بینم به سخن صادق خرازی، مشاور سابق محمد خاتمی در دوران ریاست جمهوری می رسم که «ای کاش مجلس یک واحد اموزش پروتکل رفتار و اخلاق جمعی برای نمایندگان محترم تدارک می‌دید که وجاهت نمایندگان محترم دستمایه نقد قرار نمی‌گرفت.» البته پروتکلی که رفتار و اخلاق دیپلماتیک را به نمایندگان آموزش دهد و نه طریقه شناسایی مرغ حلال از حرام...