صحبت بازی این دو بازیکن ( احسان حاج صفی و مسعود شجاعی) در مقابل اسرائیل دو موضوع در هم پیچیده است. که قبل از آن بهتر است فلسفه بازی نکردن ورزشکارانمان در مقابل اسرائیل را بیان کنم.
اصلی ترین دلیلی که می گویند که ورزشکاران ایرانی به صورت خود جوش و خود خواسته در مقابل ورزشکاران اسرائیلی بازی نکنند به اوایل انقلاب برگشته که این امر به عدم به رسمیت شناختن اسرائیل بر میگشت. اما با گذشت سالها و حتی پس از اینکه حماس مرزهای سال 1967 را با اسرائیل به رسمیت شناخت ولو اینکه هنوز با مسئله قدس مشکل وجود داشته باشد و حداقل از نظر سیاسی و اجتماعی شاید برای آسایش مردمش اسرائیل را به صورت حداقلی به رسمیت شناخت، انجام یکسری واکنش ها (مانند عدم بازی کردن در مقابل اسرائیل) نه تنها معنی اولیه خود را از دست داده بلکه ضرب المثل دایه مهربان تر از مادر را به ذهن متبادر میکند.
ضمنا نباید فراموش کرد که این عدم بازی کردن تا الان یک حرکت خودجوش و مردمی بوده و نه یک حرکت سیاسی! حداقل در ظاهر امر)
حال به خود اصل داستان بر میگردیم.
دو بازیکن معروف فوتبال ایران، مطابق تعهدی که به باشگاه طرف قراردادشان داشته اند اقدام به بازی در مقابل تیمی از کشور اسرائیل در بازی برگشت که در کشور یونان برگذار می شود، می کنند. همچنین لازم به ذکر است که این دو بازیکن اقدام به بازی در مقابل این تیم در بازی رفت در کشور اسرائیل نکرده اند.
قسمت های اصلی داستان از نظر نگارنده به صورت ذیل می باشد.
1- دو بازیکن ایرانی که نسبت به باشگاه خود تعهد دارند.
2- بازی کردن در مقابل تیم اسرائیلی.
همانطور که در اول متن نیز اشاره گردید، در اینجا دو موضوع مطرح است، اول تعهد مکتوب و دوم اقدامی خود جوش(و یا غیر خودجوش) سیاسی که نسبت به آن تعهدی وجود ندارد.
در اسلام خلف وعده و تعهد از بدترین اعمال است بطور که در برخی از روایات خلف وعده از گناهانی است که به کبیره بودنش تصریح شده، وفا نکردن به عهد و پیمان است چنانچه در صحیحه حضرت عبدالعظیم ذکر شد و حضرت امام صادق(ع) بر کبیره بودنش به آیه 25 از سوره رعد استشهاد می‌فرماید و خداوند در چندین جای قرآن به این موضوع اشاره می کند به عنوان مثال در سوره مائده، آیه 1 می‌فرماید: «ای کسانی که گرویده‌اید به تمام عقدهای خود وفا کنید.» که از آن جمله پیمان با خدایا بندگان خداست و درباره‌ی اهل صدق و تقوا در سوره بقره، آیه 177می‌فرماید «آنان که به پیمانشان چون پیمان بستند، وفا کنندگانند».
ممکن است برخی اشاره کنند که این آیات به پیمان بین انسان و خدای اشاره دارد. اما از از عموم آیات و اخبار بسیار وجوب وفاء به عمل به تعهد بین دو انسان از عهد و حرمت شکستن آن است مانند آیه شریفه 34 سوره اسراء«به پیمان وفا کنید جز این نیست که پیمان پرسیده شده است.»و همچنین سوره بقره، آیه 177 که می فرماید «و اهل صدق و تقوی آنهایی هستند که به پیمان‌های خود زمانی که می‌بندند وفا کننده‌اند»و از صفات رستگاران از دوزخ و داخل شوندگان به بهشت آن است که «امانت‌ها و پیمان‌های خود را رعایت می‌کنند و به آن وفا می‌نمایند.»[سوره مؤمنون، آیه 8]
و در روایتی که از حضرت صادق ـ علیه السّلام ـ گذشت فرمود: وعده دادن مؤمن به برادر دینی خود نذر لازم است و اگر خلف وعده کرد کفاره ندارد (در بعضی موارد به واسطه‌ی بزرگی گناه کفاره ندارد مانند قسم دروغ چنانچه ذکرش گذشت) تا آخر روایت که معلوم میشود وفای به پیمان مردم هم واجب است.
و همچنین پیغمبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ در حدیث دوم صفحه 270 جلد دوم اصول کافی می‌فرماید کسی که به خدا و روز جزا ایمان آورده وقتی وعده‌ای می‌دهد باید وفا کند. پس وفای به عهد از لوازم ایمان به خدا و روز جزا است.
همانطور که مشاهده می گردد این دو بازیکن از نظر شرعی اجازه و اختیار خلف وعده و عدم انجام تعهدشان را نسبت به باشگاه طرف قراردادشان نداشتند تا بخواهند به صورت خودجوش و خودخواسته دست به یک عمل نمادین در راستای به رسمیت نشناختن یک کشور ثالث انجام دهند.
لازم به ذکر است که از دیدگاه های بسیاری می شود این موضوع را بررسی کرد و نظر داد و تاکید این متن برروی دیدگاه شرعی این حرکت می باشد. و به دنبال این امر بود که آیا این حرکت شرعی می باشد یا خیر...
پ.ن: به نظر شخصی من انجام این عمل نمادین نه تنها با اهمیت جلوه دادن کشور اسرائیل بوده بلکه در ساده ترین حالت آن مطرح کردن و کمک به موفقیت های این کشور می باشد. یادمان نرود تاثیرات صحبت های مثلا انقلابی رئیس جمهور قبلی(دکتر احمدی نژاد) چه کمک هایی به اسرائیل انجام داد. این حرکت ها دقیقا مصداق بارز بدترین دفاع برای مردم مظلوم فلسطین می باشد.
