من سرباز, قسم یاد میکنم تا آخرین قطره خونم برای وطنم بجنگم

۱- یکی میره یکی دیگه رو میکشه, کشنده رو میگن قاتل و کشته شده رو میگن مقتول و عمل انجام شده قتل, از نظر حقوقی بطور ساده تنها راهی که قاتل می تونه از زیر. مجازات قتل جان سالم به در ببره اینه که ثابت بشه قاتل در هنگام ارتکاب قتل تحت اختار خودش نبوده(معمولا هیبنوتیزم های قوی همچین خصوصییتی رو دارن) در غیر این صورت قاتل یا با نیت فردی مرتکب قتل شده یا لا نیت فردی دگر. اگر نیت فردی باشد که همه چیز مشخص ا ست اما اگر نیت فردی دیگر باشد, در حقیقت قاتل عامل دست فردی دیگر است ولی طبق آزمایش میلیگرم فرد قاتل خود را از عمل انجام شده مبرا میداند و نتیجه کار را بر دوش فرد دارای نیت میگذارد. اما در قانون هر دو نفر مرتکب قتل شده اند چرا که قاتل با اراده خود قتل ررا مر تکب شده و فرد نیت دار نیز با اراده خود فرمان قتل را داده است که البته معمولا حکم فرد نیت دار خفیف تر از فرد قاتل است, چرا که قاتل. عامل و نیت دار محرک عمل بوده است.
۲- در این جریان جیش العدل یه موضوع جالبی که به چشمم خورد, دفاع تلویحی برخی از دوستان از قاتل بود, و در توجیه عملکرد این گروه میگویند که سیستم مقصر است اما توجه به دو نکته از نظر من ضروریست:
نکته اول: این گروهک به هر دلیل توجیه شده ای به جای ضربه وارد اوردن به نفر اصلی, و سیستم یک سری عوامل بدون دفاع و مجبور در انجام کار را دستگیر و به قتل رسانیده است, اتفاقی که دست کم می توان به این تشبیه کرد که خانواده ای بمبی را درون قطاری شهری منفجر کند و افراد کشته شده مقصر باشند چرا که از آن وسیله نقلیه استفاده کرده اند و علت عملشان, مردن دو نفر از اعضای خانواده به هر علتی در جریان عملیات صاخت آن مسیر بوده است.
نکته دوم: اولین وظیفه هر سیستمی حفظ بقای خود است, سیستم گاهی برای انجام این وظیفه دست به هرکاری میزند(سوریه) و گاهی واکنش اندک(مبارک در مصر) نشان میدهد, اگر مسعله اعتراضات مدنی را در نظر نگیریم, واکنش به هرگونه عمل مسلحانه ایی در هر کشوری اعزام نیروی نظامی و واکنش نظامی در پی دارد, وقتی گروهکی به هر دلیلی شروع به کشتن گروهی از مردم میکند, اقدام مسلحانه اقدامی متناسب و مطابق با موازین بین المللی می باشد.(قانون سوم نیوتن هر عملی را عکس العملی مساوی و خلاف جهت آن مداند اما در دنیای واقعی هیچ گاه دو نیروی تولیدی یک اندازه نیستند و معمولا در تحلیل روابط متقابل آن یک اندازه را متناسب گویند)
احتمال زیاد ادامه داشته باشد

لایکهای احساسی؛استفاده از احساس مردم در جهت پیشبرد اهداف شخصی

چندیست که کسب درامد از طریق صفحات فیس بوک نیز به جامعه مجازی فارسی زبان کشیده شده؛ بطوری که این صفحات با انواع فعالیت شروع به عضو گیری و جمع آوری لایک کرده و پس از چندی مدیریت این صفحات را در مقابل مبلغی به فردی دیگر واگذار می کنند.
اکثر این صفحات برای جذب لایک(تعداد اعضا) از سه طریق فعالیت می کنند.
سری اول با کپی کردن مطالب جالب که از دیگر شبکه های اجتماعی مجازی تولید محتوا شده سعی در جذب مخاطب دارند.
سری دوم با استفاده از عکسهای با محرک های جنسی و یا صبحت ها و کلماتی با درون مایه مسایل جنسی و سکسی اقدام به این امر میکنند
سری سوم با استفاده از تحریک احساسات کاربران به این مهم دست پیدا میکنند.
.
گروه اول صفحات اگر منبع مطالبی که استفاده می کنند را ذکر کنند می توان گفت جزو مفید ترین صفحات هستند که میتوانند حتی سالها فعالیت کنند و همچنان عضوگیری نمایند.
گروه دوم معمولا بعد از چندی داغی مطالب و عکسهای خود را از دست داده و مخاطبینش به سمت دیگر صفحات مشابه پراکنده شده و محبوبیت خود را از دست میدهند.
اما گروه سوم صفحات در مناسبت های خاص و موضوعات خاص قارچ مانند رشد کرده و پس از استفاده از احساسات کاربر و جمع آوری عضو سریع به فروش می رسند.
این گروه معمولا با نشان دادن اتفاقاتی خاص مانند عکسهای حادثه دیدگان زلزله، وضعیت بچه های کار، سرمازدگی افراد بی خانمان ؛ با قراردادن عکسهای شهدا و مجروحین جنگ و حتی گاهی با نشان دادن عکس میرحسین موسوی، زهرا رهنورد؛ مهدی کروبی و یا زندانیان سیاسی و مشابه این موارد که موجب تحریک احساس نوع دوستی؛ ترحم و یا حتی احترام افراد میشود نسبت به جمع آوری لایک اقدام میکنند.
سیستم سیاسی و یا مذهبی نیز در پاره ای از موارد از همین روش گروه سوم اما با شکلهای دیگر این عمل را انجام می دهد که این موضوع از نقطه نظر مدیریتی به عنوان استفاده از تحریک احساس در جهت انگیزش افراد موضوعی قابل قبول است اما دو موضوع مهم در این باره در علوم مدیریتی مطرح میشود.
ابتدا موضوع کنترل و جایگاه این تحریک و هدف استفاده از انگیزش ایجاد شده و بعد از آن مدیریت انگیزش ایجاد شده می باشد که در بسیاری از موارد این موضوع نادیده گرفته میشود.
که در صفحات اینترنتی اکثرا هدف از این عمل جذب مخاطب و فروش آن صفحات است و سیستم سیاسی اکثرا قدرت نمایی برای رقبای داخلی و سیستمهای سیاسی خارجی و در سیستم مذهبی نیز که این روزها وارد این موضوع شد؛ جذب مخاطب و طرفدار و قدرت نمایی به دیگر همکاران می باشد.
متاسفانه این عمل درست با عملکردی نادرست سیستم های عمل کننده موجب نتیجه عکس و ضد نسبت به سیستم استفاده کننده شده است که نمود این امر در سیستم مذهبی بسیار روشن تر می باشد.
به عنوان نمونه در ایام محرم بسیار از مداحان و سخنرانان (با دستمزدهای بسیار بیشتر از سطح متوسط رو به بالای جامعه) با تغییراتی عجیب و غریب در داستان عاشورا و حتی بدعت گذاری های مختلف باعث تغییر داستان کربلا شدند و بسیاری از هیئت با سر و صدا و شلوغی کاذب و یا با راه انداختن دسته های عزاداری در مسیر های رفت و آمد مردم و استفاده از پرچمها و وسایل صوتی و نواختن موسیقی بزرگ و تبلیغاتی باعث مزاحمت مردم و همسایه ها می شوند.
این گونه موارد همانطور که اخیرا در جامعه ایران مشاهده می شود. این روش در چند دوره موجب جذب مردم و اقشار مختلف گردید اما به مرور و در بلند مدت موجب دفع مردم از این مراسمها و به مرور به دلیل استفاده از مذهب در مقابل افراد شاکی از مزاحمت ها از اصل دین شده است و به مرور مراسمهای مذهبی به جای عزاداری کردن به مراسمهای دید و بازدید و کارنوالهای غم و عذا داری(ترکیبی که نشانه هدف مخاطب از ورود به این مراسمها بیشتر غذای انتهای مراسم عزا است) می شود و تریبون های این مراسم مکانی جهت ابراز عقاید سیاسی و شخصی افراد ذی نفع می شود.

تجاوز

تجاوز نام مهیبی دارد. همه به محض شنیدن نام تجاوز به یاد آلت جنسی می‌افتند . اما آزار جنسی اشکال مختلفی دارد. تعریف آزار جنسی از جمله مسایلی است که جامعه ما در آن به شدت عقب مانده است. تمام فحش‌های رکیک جنسی که بر مبنای تجاوز جنسی بر زنان، مادران و خواهران مردان بنا شده‌اند؛ « مادرت را؛ خواهرت را ....» به نوعی تجاوز کلامی محسوب می‌شوند.
جامعه ای که زنانش در دعواهای مردان، مورد تجاوز کلامی قرار می‌گیرند؛ در خیابان‌ها، اتوبوس‌ها و به تازگی هم در فضای مجازی از متلک‌های جنسی و آزار جنسی رها نیستند، می‌خواهد چه کاری برای افرادی که مورد تجاوز واقع شده اند بکند غیر از این که در جایگاه قربانی بازتولیدشان کند.
پی نوشت: فرقی نمیکند وقتی دختری را بدون آنکه قلبش برای تو باشد به بستر میبری، ان هم تجاوز است، حتی اگرخود پذیرفته باشد، حتی اگر..
 
بخشی از مصاحبه «مینا خانی»

از ایده تا اجرا

در کشوری زندگی میکنم که مردمش ایده پردازان عالی‌ای هستند اما در زمان اجرا آن ایده را به بدترین شکل ممکن اجرا میکنند.

ایستادگی سر مواضع و حرفا

یکی سر شاخه نشسته بود و داشت از ته اره اش میکرد.  بهش گفتن مگه اون حکایت رو نشنیدی که...
گفت درخت مال خودمه،  اره مال خودمه،  سر و ته شاخه هم مال خودمه،  به شما هم هیچ ربطی نداره.
افتاد زمین و دست و پاش و... پاره شد.  اومدن بهش گفتن.
گفت هرچی پاره شده،  مال خودمه به شما هم هیچ ربطی نداره
ازش کلی خون رفت.
بهش گفتن داره ازت خون میره
گفت خون خودمه به شما ربطی نداره.
یکی گفت دوستانه یه سوال ازت بپرسم راستشو میگی؟
گفت بپرس.
گفت واقعا داری چه غلطی میکنی؟
جواب داد،  هیچی، سرمواضع و حرفام ایستادم.
این روایت ابراهیم رها،  داستان برخی از  دوستان می تواند باشد...

مشورت

در این کشور مشورت کردن کار بسیار بیهوده و عبثی می باشد، چون دو حالت بیشتر اتفاق نمی افتد:
یا طرف مشورت در عین دانایی به اشتباه بودن راهی که در پیش گرفته ای همچنان به تایید تو اقدام میکند که این امر می تواند به دلیل عدم تمایل به، به اشتراک گذاری علم در اختیار خود(مانند برخی از اساتید دانشگاهی) و یا میل به تایید کورکورانه و... است
یا طرف آنچه را که دارد به عنوان بهترین وسیله و راه معرفی میکند و بقیه وسایل معیوب و دارای عیبهای غیر قابل اغماض است، مثلا لب تاپ فروش از تبلت بد میگوید و چشم پزشک از لیزیک و یا کسی که یکی از محصولات را اپل دارد از سامسونگ و ...
گاهی حالت سومی هم اتفاق می افتد که طرف مورد مشورت گرفته در عین عدم دانایی در مورد آن موضوع خود را عالم آن مطلب دانسته و شروع به براز نظر راجع به آن موضوع کرده و این ابراز نظرش بیشتر موجب گمراهی مشورت گیرنده می شود.
با شرایط بالا در حدود ۹۵% مواقع مشورت گیرنده از خیر مشورت کردن میگذرد و سعی میکند با روش سعی و خطا راه خود را پیدا کند.
و این همان روشی است که در سطح کلان کشور اجرا می شود. انجام کارها بدون وجود سازمانی که در مورد آن مشورت و راهکار درست ارائه دهد.
در انتها لازم به ذکر است که در مورد موارد شخصی و احساسی نیز هیچ گاه مشورت نکنید؛ چرا که فردی که مورد مشورت قرار گرفته به خود این اجازه را میدهد که خود را وارد موضوع کند و کنکشاش کند و خود را مختار در هر گونه دخالتی در زندگی شما میگیرد.
پس ای کسانی که با فرهنگ جامعه ایرانی مواجه هستید، بدانید و آگاه باشید که مشورت نکردن ممکن است راه شما را در رسیدن به موفقیت دور نماید ولی مشورت کردن در همچین فرهنگی احتمال موفقیت شما را بسیار کاهش میدهد.

مخالفت مدنی قانون جدید ازدواج با فرزندخوانده

کاش کمی از تاریخ یاد بگیریم.
قوانین تصویب و تایید می شوند اما اجرا شدنش مهم است
طرح ازدواج با فرزندخوانده به هزاران بهانه تصویب شد. برای فهمیدن اثرات سوءی که روی جامعه دارد هزاران هزران مقاله و مطلب نوشته شده.
صدها کمپین اینترنتی برای مقابله با آن ایجاد شده اما به نظر من این راه مقابله با این قانون نیست.
قوانین را می توان خم کرد با کمک دیگر قوانین،  به جای تلاش برای از بین بردن قانون می توان همین قوانین را تبدیل به کابوسی برای آنانی که می خواهند از آن استفاده کرد تبدیل کرد.
از ایجاد بروکراسی‌ای وحشتناک گرفته تا شرطهای زمانی چند بازه ای برای رسیدن به رای مثبت سازمان بهزیستی و تستهای مختلف و آزمونهای سخت که باید هر بازه زمانی در این پروسه تکرارشوند  و متعقبا پروسه های تکرار شونده و مکرر دادگاه تا رای به چنین حکمی داده شود.
به جای مخالفت با جهت حذف مراحل اجرایی آن را آنقدر پیچیده کنید تا خودبخود کسی به سراغ آن نرود.
اینگونه مخالفت مدنی صورت میگیرد نه با شعار دادن و کمپین ایجاد کردن که صدایش به گوش هیچ کس نمیرسد.

اعتدال در قدرت

چند روز پیش این مطلب رو نوشته بودم. الان هم دوست دارم فریاد بزنمش وقتی دوستانی اینجا هستند که اینطوری می خوان واکنش نشون بدن. دوستانی که تا چند روز قبل فریاد از گفتمان و اعتدال و غیره میزدند.
یک سیستم تقابل سیاسی یک گراف با هشت راس از نظر دارا بودن قدرت و تعداد می باشد که بازیگرند؛
(اکثریت دارای قدرت، اقلیت دارای قدرت، اکثریت بدون قدرت، اقلیت بدون قدرت)۲x
و یک راس بی طرف که به نظر من کثیف ترین راسها می باشد.
حال هنگامی که یک گروه در اقلیت هستند و یا قدرت ندارند حرف از گفتمان بزنند و شعارشان گفتمان باشد و وقتی به قدرتی رسیدند به جای گفتمان و تعادل دم از انتقام بزنند عملا نشان دهنده شعاری بودن حرفهایشان است. چون بین آنها و افراد قبلی که در قدرت بودند هیچ فرق و تفاوتی نبوده و نیست.
انقلاب ۵۷ با گروه های مختلف چپ و راست و مذهبی و ملی و غیره به وقوع پیوست و به دلایلی مذهبیون در راس سیستم قرار گرفتند. اولین واکنش چه بود؟حذف مخالفین و این حذف از بد نم کردن شروع شد تا تبعید و اعدام.
به نظر من با توجه به واکنش دوستان نسبت به فرد کفش پرت کننده، اگر همین امروز حکومت ایران عوض بشود،(فرض محال است تعویض حکومت) همین امروز این افرادی که دم از اعتدال و گفتمان می زنند جایگزین راس هرم بشوند نیز دقیقا همان کاری را انجام میدهند که مذهبیون در آن سالها انجام دادند، و چند سال بعد به همین جایی میرسیم که الان هستیم.
برخی دوستان ممکنه بیان و بگن، اونا چرا این کار رو کردن، ما هم میکنیم، اونا با چاپ عکس در روزنامه ها باعث شدند فلانی و فلانی الان تو زندان باشند و غیره...
درجوابشون تنها می تونم بگم، درسته باعث شدند، کردند همه این کارهایی که میگین رو اما اگر شما هم همین کار رو بکنید چه تفاوتی بین شما و انها هست؟
برخی دوستان میگن که ما که نمی تونیم بندازیم زندان این افراد رو، به همین دلمون رو خوش میکنیم.
در جواب این دوستان هم باید بگم، اگر قدرت داشته باشین بدتر هم انجام میدین، خشت اول گر نهد معمار کج تا سریا می رود دیوار کج.
دوستانی هم که می گویند ترحم بر پلنگ تیز دندان و....
در جوابشان باید بگم، که اگر قرار بر قانون جنگل باشد، فرقی بین کفتار و کرکس و گرگ . شغال برای من نمیکند. وقتی قراره همون کارها انجام شود، وقتی قراره دانشجوی معترض سربه نیست شود، خوب چه گرگ اون بالا باشه چه کفتار و چه کرکس.
--------------
این حرفها شوآف روشنفکری نیست، (اگر هم دوست دارین اینطوری تصور کنید خیلی هم خوبه من گرفتار این شوآف هستم!) مخالف اعتراض هم نیستم، ولی این گونه اعتراض ها، این گونه عملکرد ها، از جنس عملکرد همان روزنامه نگار نابینای اولین مصاحبه روحانی است، این گونه عملکرد ها از جنس عملکرد دوستان عرزشی و بسیجی باتوم به دست است.
اینجا نه جنگی است و نه جنگلی، هر اتفاقی افتد در چهارچوب قانون(همین قانونی که خیلی هم مشکل داره) باید بیوفته.
وقتی همچین واکنشهای احساسی و فراتر از قانون رو می بینم نمی تونم بفهمم که چرا به نوشته های کیهان و صحبت های خاتمی و جنتی خورده میگیرید، اونا هم همینطور هستند، فقط کمی قدرتمند تر از این دوستان.
و ختم کلامم اینکه حرکت های رادیکالی چیزی بجز بدبختی به بار نمی آورد.حال این رادیکالیزم،  وابسته به حکومت باشد، یا اینکه مخالف حکومت.

اصول دروغ گویی قسمت دوم

یکی از اصولی که باید هنگام دروغ گفتن رعایت کنید این است که ابتدا ببینید هنگام راست گویی چه اتفاقی می افتد
به عنوان مثال هنگامی که درحال تعریف یک اتفاق هستید، اگر زمان نزدیک آن اتفاق باشد. از جملات کوتاه، تکراری و با دایره افعال کم و بعضا بیان جزئیات بیهوده استفاده میکنید و هرچقدر از آن اتفاق دورتر میشوید جملاتی کلی تر و و با جزئیات مبهم استفاده میکنید.
یا اگر بیان ماجرا به صورت مکتوب است، (مثلا در جوامع اجتماعی مجازی) علایم نگارشی به درستی رعایت نمی شوند و جملات بیشتر حالت عمودی به خود میگیرند تا افقی.
و یا اگر بیان ماجرا به صورت شفاهی می باشد. ژست های احساسی هنگام بیان جملات منطبق بر کلمات است نه جدا و این حالات اکثرا روی تمام اعضای چهره تاثیر میگذارد و نه یک بخش اختیاری (مانند حالات دهانی) در چهره و همچینین توجه کنید که در هنگام بیان معمولا بدن حالت تدافعی ندارد.

اصول دروغ گویی قسمت اول

۱- همیشه راستش رو بگو تا وقتی که میخوای دروغ بگی بر مبنای راست‌هایی که گفتی کسی باور نکنه دروغ گفتی
۲- وقتی دروغ میگی همیشه امکان این است که دروغت کشف بشه،  پس سعی کن به بهترین شکل ممکن دروغت در زرورقهای راست بپیچی تا که راست و دروغ با هم مخلوط شوند.
۳- دروغی بگو که خودت باورش کنی